"Zbiera się plony tego, co się zasiało"

Czy to dzieje się naprawdę? W głowie pojawił się obraz całego sezonu, chwile które razem przeszliśmy, wysiłek zespołu włożony w to, aby znaleźć się w tym miejscu. Umówmy się, dziś wiemy, jak to się skończyło i jest nam łatwiej opiniować, ale wtedy wiedzieliśmy w jak trudnej sytuacji się znaleźliśmy i że w piłce nożnej takie zakończenia się nie zdarzają. Kilka minut później wydarzyło się coś nieprawdopodobnego, kluczowego. I nie chodzi mi tu o strzeloną bramkę, a o czas pomiędzy czerwoną kartką a bramką. Obserwowaliśmy reakcję zawodników. Po zachowaniu zespołu widać było, że nasi zawodnicy nie przestają wierzyć, że zaakceptowali sytuację, jaka nastąpiła, przyjęli ją na klatę i postanowili walczyć. To nas pobudziło, to był impuls od zespołu mówiący, trenerze – damy radę. W tym momencie wewnętrznie odczułem ich energię i z dumą patrzyłem na nich zachowania. Wtedy przyszła myśl – no dobra, to zróbmy to.

 

Mieliśmy plan na ten mecz, ale nie o taki plan chodziło... To trochę jak w życiu, musisz umieć reagować na ciągle zmieniające się okoliczności. Nie przygotowujesz się do jednego konkretnego dnia. Wszystko, co robisz prowadzi cię w miejsce, w którym jesteś. Albo robisz to świadomie albo nie. Tak czy inaczej zbierzesz plony, które zasiałeś. Zespół zdał egzamin.

 

I to jest kolejna historia, której nie zapomnimy i której nie da się opisać nie będąc w środku. Ktoś z góry musiał nad tym czuwać. Odprawa przedmeczowa była odniesieniem do pierwszych dni naszej wspólnej pracy podczas obozu, sytuacji która była z nami przez cały sezon. W przerwie pojawił się nowy wątek, być może kierunek, w którym będziemy podążać w kolejnym okresie. Czasami jeden gest, jedna reakcja może zmienić wszystko.

 

Celem był rozwój indywidualny naszych zawodników, ogrywanie ich na poziomie seniorskim i utrzymanie w czwartej lidze. Mieliśmy świadomość trudności projektu, jakiego się podjęliśmy, a decyzja, która została podjęta była bardzo odważna. Byliśmy najprawdopodobniej najmłodszym zespołem seniorskim w Polsce, ewenementem w skali kraju. Projekt zakładał trzyletni okres, którego efektem końcowym miał być awans do trzeciej ligi. To był dobrze zaplanowany proces, wiedziałem w którym kierunku idziemy i jaką pracę zamierzamy wykonać. Potrzebowaliśmy czasu i cierpliwości – otrzymaliśmy go. Wiedzieliśmy, że to przyniesie rezultaty. Wszystko jednak wymknęło się w pozytywnym sensie spod kontroli. Postęp był widoczny gołym okiem. To dowód na to, że można.

 

Myślę, że były dwa kluczowe momenty, w których uwierzyliśmy, że można i że chcemy. Pierwszym była rozmowa z zespołem po jednym ze sparingu w okresie przygotowawczym przed rundą rewanżową. Drużyna dała sygnał, że czuje się mocna. Drugim momentem była rozmowa po zremisowanym meczu z Jaworzanką Jawor w końcówce sezonu. Wtedy zespół pokazał, że mu zależy, że czuje możliwość zrobienia tego. To są momenty na co dzień niewidoczne, ale kluczowe. Trener musi je widzieć i odpowiednio reagować.  

Wyróżniam... zespół. Ktoś strzela bramki, ktoś jej broni, ktoś asystuje, ktoś drybluje, a jeszcze inny w ostatniej minucie meczu barażowego wybija piłkę zmierzającą do naszej bramki. Drużyna to organizm, którego każda komórka jest bardzo istotna i odgrywa swoją rolę. Każdy jest inny, ma inną osobowość, charakter, styl. Należy to rozumieć i szanować. Ale każdy jest tak samo wartościowy i ważny.  Realizacja celów następuje tylko wtedy, kiedy zespół pracuje w odpowiedni sposób. A Miłosz... jest kozakiem, jakich wielu w tym zespole.

 

Awans daje możliwość sprawdzenia naszej młodzieży na poziomie trzecioligowym, znacznie wyższym niż dotychczas. W tym momencie, nie wliczając Ekstraklasy, tylko Chrobry Głogów i ŁKS Łódź mają swoje rezerwy na tym poziomie. To spore osiągnięcie i wyzwanie, którego zamierzamy się podjąć. Mamy świadomość, że nie jest to łatwe zadanie, ale takie lubimy. Wyniki w czwartej lidze były efektem pracy, którą wykonaliśmy. Wygraliśmy ligę w dobrym stylu. Ktoś mądry kiedyś powiedział, że efekt końcowy jest rezultatem wykonywanej pracy. Nie sztuką jest dostrzec jej efekt, a pracę samą w sobie. To właśnie droga do celu jest najważniejszą wartością, a ten uważnie patrzący i słuchający, zobaczy to i usłyszy. Czy gdybyśmy przegrali baraże, to by znaczyło, że źle pracujemy? Nie. Wielu ludzi w klubie codziennie pracuje, abyśmy dziś mogli tę rozmowę przeprowadzić. Bardzo im za to dziękuję.

 

Chciałbym to podkreślić: cele się nie zmieniają. Najważniejszy jest rozwój indywidualny naszych zawodników, których chcemy wprowadzić do piłki na najwyższym poziomie. Wierzę, że nadal wszyscy będziemy rozumieć miejsce, w którym jesteśmy i do czego dążymy. Dziś jest dobry moment, wszyscy się cieszymy, ale przyjaciół poznaje się w momentach trudnych. Zespół będzie nadal budowany w taki sposób, jak dotychczas. Nie będzie rewolucji kadrowej.  Zawodnicy mogą liczyć na nasze pełne zaufanie. Chcemy kontynuować tę historię.

 

Debiut w takim stylu cieszy, to fakt. Ale od wielu lat byłem ukierunkowany na pracę trenerską. Zarówno życie prywatne, jak i zawodowe zmierza w jednym, jasno określonym kierunku. Od dawna stawiam na rozwój na wielu płaszczyznach i w wielu dziedzinach, ale wszystko po to, aby w odpowiednim momencie być odpowiednio przygotowanym. Tu nie ma przypadku. To proces, którego poszczególne elementy są przemyślane i zaplanowane.